Valizler dolusu umutlar – Ali Çarman

Yaşadıklarımızın kaybolup gitmemesi ve tarihe küçük bir not olarak düşülmesi için; Göç tarihine ışık olabilecek, işçi yurtlarını ve semtleri, izin yolculuğunu, ilk yılların kültürel etkinliklerinin afiş-bildiri vb. malzemeler, fotoğraf, belge, film, mektup gibi bütün materyalleri topluyoruz…

Yıllar önce emekçiler umutlarını doldurup valizlere yola düştüler. Nerden mi? İtalya, Yunanistan, Portekiz, Türkiye ve daha nice ülkelerden.

Sirkeci… 60 yıllık göç tarihinin önemli durak noktalarından biri. Tahta valizler hazırlanmış, geride bırakılanların hüznü yüreklere çöreklenmiş, daha iyi bir hayat için umutlarla varılmıştı istasyona.

Kara trenin kalkış düdüğü çaldığında hiç kimse o gün orada başlayan yolculuğun 60 yıla uzanacağını tahmin edemezdi.

Tren usul usul yol alırken Münih’e küçük çıkınlara hazırlanmış yolluklar paylaşıldı önce. Ardında büyük bir dikkatle cepte taşınan fotoğraflar ve işlemeli gül kokulu mendiller gösterildi.

İki gün süren yolculuk sonrası peş peşe dizili vagonlardan inildiğinde ki, uğurlama sesleri hala bir çoğunun kulağında çınlayıp duruyordu. Ve hala o ilk adım atılan gün, tarih, saat doğum tarihimişcesine yüreklere kazılmış misali taptaze.

Bir iki günlük dinlenmenin ardında hemen iş başı yapıldı. Sefil denilen işçi barakaları yeni evler oldu. Geride bırakılanlar için; ağır-kolay iş demeden gece gündüz ayrımı yapılmaksızın çalışıldı. Dönülecekti. Şunun şurasında bir kaö yıldı, sayılı günler çabuk geçerdi. Yıllar su gibi aktıkça günler, yıllar dönmek için değil ailelerin ne zaman birleşeceğini hesaplamak için sayılır oldu. Evler tutuldu, evler satın alındı, burada doğan çocuklar burada okuyup Türkçeyi dahi unutur oldular.

Ve yarım asrı 60 yılı geride bıraktık. Yeni alışkanlıklar, yeni dostluklar kazanıldı, başka dillerden, başka dinlerden insanlarla arkadaşlıklar kuruldu. Hep çalışıldı. Bir pazar günleri kendilerine ayrılmıştı. Şimdi durum değişti. Fabrikalar kapanmaya, işsizlik artmaya başladı. Torunlar meslek yapacak yer arıyor. Üniversiteli gençler okumak için ek işte çalışmaktalar.

Derdimiz, tasamız, sevincimiz artık buralı… Almanya ikinci yurt oldu hepimize. Gün yüzü de gördük, kahrını da çektik. Misafir işçiydik, yabancı olduk, vatandaş olduk ve nihayetinde göçmen sayıldık. Bazen ise iki arada bir derede kaldık. Lakin, kim ne derse desin 60 yıldır bu ülkenin hep bir parçası olduk.

Alman vatandaşlığına geçişler zorluklara rağmen devam etmekte. Bugün artık insanlarımız daha iyi bir yaşam mücadelesini ve gelecek planlarını parçası olduğu toplumun emekçileriyle birlikte vermekte.

Türkiyeli işçilerin Almanya’ya gelişlerinin 60. yılında; Stuttgart Dostluk ve Dayanışma Derneği olarak ‘Valizler Dolusu Umutlar’ konulu bir sergi hazırlığı içindeyiz.

Gelinen aşamada hazırlıklarımız tamamlanmak üzere. Özellikle birinci kuşağın ilk geldiği yılları, çalıştıkları işyerlerini, oturdukları işçi yurtlarını ve semtleri, izin yolculuğunu, ilk yılların kültürel etkinliklerinin afiş-bildiri vb. malzemeler, fotoğraf, belge, film, mektup gibi materyalleri önümüzdeki ocak ayı sonuna kadar bizlere ulaştırırsanız anılarınızın gelecek nesillere aktarılmasına katkıda bulunmuş olursunuz.

Yaşadıklarımızın kaybolup gitmemesi ve tarihe küçük bir not olarak düşülmesi için; Göç tarihine ışık olabilecek bütün materyalleri topluyoruz.

Ömrünü burada tüketen insanlarımız, bir köşede saklı duran bir fotoğraf, mektup, eski bir pasaport gibi belgeleri bizlere göndermekle yapacağımız mütevazı çalışmaya küçük ama anlamlı bir katkı sunmuş olursunuz.

Stuttgart DGB Sendika binasında açılışı yapılacak ‘Valizler dolusu umutlar’ sergi çalışmasına siz de katılın.

Göstereceğiniz duyarlılığa inanıyor… Teşekkürlerimizi sunuyoruz…

Ali Çarman
Marktstr. 61,
70372 STUTTGART