Makaleler

Published on Ekim 27th, 2020

Avrupa’da göçmen-sürgün sanatçılar, edebiyatçılar ve yayınlar (I) – Erdal Boyoğlu

Sen hiç bilmediğin bir ülkeye gittin mi? Cebinde para, pasaport ve kimlik olmadan. Sen /hiç dağları, tepeleri aştın mı? Nehirleri, dereleri geçtin mi? Sen hiç kuşatmalardan, mayınlardan sınırlardan korka korka geçtin mi? Sen hiç dilini bilmediğin insanlar arasında yaşadın mı? Dilsizliğin acısını çektin mi? Sen hiç yeni bir şehrin ortasında dımdızlak ortada kaldın mı? Yaşama yeniden yeniden sıfırdan başladın mı? Militanlığın, kahramanlığın itibar görmediği mülteci kamplarında çırılçıplak hissettin mi kendini? Sen hiç gece yarıları uykunda çığlık çığlığa uyandın mı? Her gün gönderilme paniğini-korkusunu yaşadın mı? Sen hiç gülmenin, ağlamanın yasak olduğu şehirde yaşadın mı?

Sen hiç sevdiklerinden zorunlu ayrılmanın acısını çektin mi?

Sürgün ve göç hangi nedenle olursa olsun, yaşadığı topraklardan ayrılmak zorunda kalanların hasretidir.

Göçmen ve sürgün/mülteci olan her  aydını, yazarı, şairi, sanatçıyı, sendikacıyı ve siyasetçiyi göçmen ya da sürgün olarak adlandırabiliriz. 

Avrupa’ya iş göçü, mülteci ya da sanatçı olarak gelenleri bu adlandırmayla anarsam haksızlık mı yapmış olurum? 

Sürgün/Mülteci: Sosyal, politik, inançsal farklılıklar veya savaşlar ve benzeri nedenlerle gerekçelendirilerek insanların doğdukları toprakları ve/ya yaşam alanlarını terk etmek zorunda bırakma ya da bıraktırma halidir.

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi gibi uluslararası sözleşmelere karşın, günümüz dünyasında da halen milyonlarca insan varlıklarına ve kimliklerine karşı iç ve dış baskılarla karşı karşıya bırakılarak topraklarını terk etmeye, sürgün/mülteci yaşama zorlanmaktadır.

O halde, nedeni ne olursa olsun sürgünlük/mültecilik, “insanların doğdukları toprakları ya da yaşam alanlarını terk etmek zorunda bırakma ya da bıraktırma hali” dir.Bu anlamda Ermeni, Asuri-Süryani-Keldani, Rum, Potnus, Laz soykırımları ve tehcirler de, “Mübadele” adı altında gerçekleştirilen zorunlu göçertme de; Kürt ya da Kızılbaş-Alevi katliamları sonrasında zora dayalı uygulamalar olan tehcir, mecburi iskan halleri ya da “katliamdan kaçma, yaşamını kurtarma iradesiyle” toprakların terk edilmesi de, göçe zorlama, sürme, sürgünlük ve mültecilik halleridir.

Görece olarak var olan özgürlükleri ve demokratik hakları rafa kaldıran iktidarlar (diktatörler) sürecinde düşüncelerini özgürce açıklayamama, kendini özgürce ifade edememe nedeniyle yaşam alanlarını ya da ülkesini terk etmek zorunda kalma halleri de sürgünlük/mültecilik halleridir.

‘’Düşünen insan her zaman sürgündür.’’ 

Yurtdışındaki ilk Türkçe gazete Hürriyet. Londra’da 1894 yılında yayınlanmaya başladı. Bunu Paris ve Cenevre başta olmak üzere çeşitli Avrupa merkezlerinde yayınlanan çeşitli gazete ve dergiler izledi. Biraz gecikmeyle Almanya da, Berlin’de 1917’den itibaren yayınlanan Türkçe ve Almanca dergi “Die Neue Türkei”yla bu sürece dahil oldu.

Avrupa’da çıkan gazeteler, dergilerle ilgili küçük bir liste verelim:

Hürriyet (Londra, 1894-97), Meşveret (Paris 1895-97), Mechveret (Paris 1895-1908), Hayal (Londra (1895), İstikbal (Londra 1895, Naples 1879-80, Cenevre 1897), Hakikat (Cenevre 1896-97), Osmanlı (Cenevre 1897-1902, Berlin 1900, Folkestone 1902), Dolap (Folkestone 1900), İstirdat (Londra 1901), Sura-yı Ümmet (Paris-Mısır 1902-07), İçtihad (Cenevre 1904-08), Terakki (Paris-Mısır 1906-07), Die neue Türkei (Berlin 1917).

Bizim Radyo, TKP’nin sesi Radyo yayınları 1960’lı yıllar. Sovyetler Birliği tıkıldıktan sonra kapandı.

İçerikleri, yayın araları, eriştikleri okur kesimi itibarıyla günümüz yayınlarından çok farklı olan bu yayınlar, artık son dönemlerini yaşaşan Omanlı İmpartorluğu’nun ülkeden sürülen ya da yurt dışına çıkmak kalan aydınlarının, Jön Türklerin ürünleriydi. Bu yayınları bir bölümü gizlice ülkeye gönderiliyordu, el altından dağıtılıyordu, okunuyordu.

Avrupa’daki siyasal ve düşünsel gelişmeleri yakından takip eden, yaşayan, Osmanlı’nın içinde bulunduğu siyasal krize çözümler arayan bu aydınlar, ülkenin aydınlanma sürecine katkıda bulundular. II. Meşrutiyet’i hazırlayan, daha sonra bağımsızlık savaşı yürüten, monarşiyi, hilafeti yıkıp, modern cumhuriyeti kuran kadroların önemli bir bölümü bu aydınlanma süreci içinde yetişti. Avrupa’daki Türkçe medyanın tarihinin ilk dönemi kısaca böyle.

Cumhuriyet’ten sonra Avrupa’daki Türkçe yayıncılık açısından uzunca bir dönem hareketsizlik yaşandı. Avrupa’ya 1960’lı yıllarda işgücü göçü başladı. Ardından devam eden ikinci ve üçüncü dönem başladı.

Köln’de İşçi Postası ,1 Aralık 1968’de Köln ve çevresi Türk Gençliği Kültür Kulübü’nün olağanüstü kongresi yapıldı. Başkan Doğan Kekevi seçildi. Başkan, Köln’de İşçi Postası adlı bir dergi çıkartılmasına öncülük etti.  

 Münih Türk Birliği, Münih’de çalışan işçiler ve ilerici öğrenciler tarafından Mayıs 1968’de kuruldu.

İşçi Postası, Özel sayısında (Mayıs Haziran 1968) ”Stutgart Başkonsolosluğu, evrensel insan haklarını göz önüne almayarak  ilerici işçilere ve öğrencilere anlamsız  baskı havası estirerek gözdağı  vermenin yollarını arayarak keyfi uygulamalara maruz bırakıyordu. Baskonsolos Hikmet Özcan, bazı ilerici öğrencilerin pasaport sürelerinin uzatılmaması üzerine, ” Emir yukarıdan geliyor ne yapalım” diyerek işin içinden sıyrılmıştır.“

‘Südwind/Güney Rüzgarı Yayın Organı, Südwind, değişik göçmen toplulukları arasında köprü olmak üzere kurulmuştu. İtalyan göçmeni Franco Biondi ile İran göçmeni Rafik Schami, bu işin öncüsü oldu. Bütün göçmen toplulukların anlayabileceği bir dil olarak Almancayı kullandılar. Ama onların kullandıkları konuk işçi Almancası idi. Öne çıkan adlandırmalar şunlardı: ‘Gurbetçi Edebiyatı’, ‘Konuk İşçi Edebiyatı’, ‘Konuk Edebiyatı’, ‘Yabancılar Yazını’, ‘Göçmen Edebiyatı’, ‘Yalnız Alman Edebiyatı Olmayan Edebiyat’… 
 
Konuya Anadolu kökenli  sürgün ve göçmenler açısından devam etmek gerekirse: İlk kuşak yazarları, 1950’lerden beri yazıyorlardı. Nevzat Üstün, Bekir Yıldız, Yüksel Pazarkaya, Dursun Akçam, Fakir Baykurt, Aras Ören , Servet Tanelli,  Ömer Polat, bunların önemli bir kısmı yazmaya, hatta bu alanda ünlenmeye Türkiye’de başlamış yazarlardır. Habib Bektaş, Şinasi Dikmen, Yaşar Miraç, Fethi Savaşçı ve Yücel Feyzioğlu gibi yazarların çoğunluğunun dili Türkçe’dir. Yüksel Pazarkaya, Kemal Kurt ve Ayşe Özakın.

Şimasi Dikmen ve Saliha Scheinhardt Almanca da yazmaktadır. 

İkinci göçmen edebiyatçılar kuşağı, Türkiye’de doğmuş ama küçük yaştan başlayarak Avrupa’da büyümüş yazar kuşağıdır ve bu kuşak esas olarak iki dillidir. Almanya’da Osman Engin, Zehra Çırak, Zafer Şenocak, Feridun Zaimoğlu, Renan Demirkan, Salih Omurcak, Nevfel Cumart, Emine Sevgi Özdamar eserlerini Almanca yazan sanatcı ve yazarlardır. 

Dursun Akçam, Fakir Baykurt, Bekir Yıldız vb. göçmen sorunlarını hem mizahla  hem de sosyolojik boyutuyla yazdılar.

 Darbe sonucu zorunlu sürgüne çıkanların başında Doğan Özgüden ve İnci Tuğsavul gelmektedir. 49 yıldır doğdukları, büyüdükleri toprağa gidemiyorlar, Brüksel’de yaşıyorlar. Abdul Kadir Konuk 30 yıldır gidemeyen edebiyatçımız Almanya’da yaşamaktadır. 

Avrupa’da Kazım Gündoğan, Nezahat Gündoğan, Ragıp Zarakolu, Mehmet Ali Alabora, Mustafa Altıoklar, Hasan Bildirici, Fikret Güneş, Sebuktay Kaan, Nuray Bayındır, İrfan Dayıoğlu, İrfan Cüre, Cezmi Ancil, Ramazan Yörükoğlu, Emirali Yağan, Serhat Bucak, İzzet Celesun, Adil Okay, İbrahim Yalçın,Yener Orkunoğlu, Garbis Altınoğlu, Ufuk Bektaş Karakaya, Hayri Argav, Kemal Yalçın, Atilla Keskin,Hamza Yalçın, Metin Gür, Gülşen Gülbeyaz, Kemal Uzun, Işılay -Enver Karagöz, Adnan Keskin,  Şerafettin Yıldız, Rıza Algül, Seher Çakır, Hüseyin Şimşek, Belma Balcı, Kundeyt Şurdum vb yazar, şair , gazeteci ve sanatçılar var.(Göçmen ve sürgün listesi çok kabarık olduğu için hepsini yazamadım. Dolayısıyla yazamadıklandan özür diliyorum) 

Avrupa’ya göçen sanatçılar ve edebiyatçılar 

Edebiyattan tiyatroya, sinemadan müziğe kadar uzanan geniş alanda başarılarını kanıtlayan Yönetmen Fatih Akın, Oyuncu Sibel Kekili, Komediyen Yener Kaya, Komediyen Bülent Ceylan, Sanatçı Ayşe Erkmen, Sunucu Nazan Eckes, Ses sanatçısı- Rejisör Selçuk Cara Stand-up‘ları ve flimleri izleciyle buluştu.

Yönetmen Ferman Fermo Karayiğit, (Tiyatro Asmin), Memet Daş -Tiyatro Ulm sahnelerini kurdular. Gördüğümüz filmlerin, tiyatroların ardında onların emekleri, yaratıcılıkları var. 
Yazılan kitaplar, yönetilen tiyatrolar okur ve seyirci topluyor ama onları tanımak, daha iyi anlamak için hiçbir çaba göstermiyoruz. 
Bu sanatsal olaylar, çalışmalar, başarılar Avrupa’dan Türkiye’ye iletilmiyor. 

1950’li yıllarda başlayan göç dalgasıyla ve/ya ekonomik nedenlerle Almanya’ya gelen yazar ve edebiyatçılar. 

Orhan Murat Arıburnu (1918-1989): 1980’den sonra Almanya’ya yerleşti. Enstitüsü’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaya başladı. 1980 darbesinden sonra gittiği Almanya’dan dönmeyince görevine son verildi.  

Yusuf Ziya Bahadınlı 1979-1991 yılları arasında siyasî nedenlerle Almanya’da kaldı. 

Dursun Akçam (1930-2003): 1980-1991 yılları arasında Almanya’da kaldı.   

Oya Baydar- Aydın Engin,: 12 Eylül döneminde sürgünde yaşayan edebiyatçı ve siyaseyetçilerdi, birlikte sürgüne çıktılar ve birlikte 1992’de Türkiye’ye döndüler. 

Aysel Özakın, 1963 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü’nü bitirdikten sonra Atatürk Eğitim Enstitüsü’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaya başladı. 1980 darbesinden sonra gittiği Almanya’dan dönmeyince görevine son verildi. 

Ömer Polat; kültür ataşesi olarak geldi, 12 eylül darbesinde dönmedi. 

Orhan Asena (1922-2001): 1971-1976 yılları arasında Almanya’da doktor olarak çalıştı. 

Fakir Baykurt, (1929-1999): 1979’da Eğitimci olarak Almanya’ya geldi. Duisburg’da Yabancı Çocuk ve Gençlerin Teşviki ve Bölgesel Çalışma Kurumu’nda çalıştı. 

Fethi Savaşçı (1930-1989):  1965’de işçi olarak Münih’e geldi: 

Bekir Yıldız (1933-1998): 1962-1966 yılları arasında Almanya’da işçi olarak çalıştı.  

Habib Bektaş;1971’de işçi göçüyle geldi 
Murat Karaaslan.1971 yılında Almanya’ya işçi olarak geldi. 

Gazeteci-Yazar –Pedogog İsmail Metin Ayçicek, 12 Eylül sonrası zorunlu sürgün. Nürnberg’de yaşıyor.

Avrupa’da çıkan Gazete ve Dergiler

Demokrat Türkiye; Ocak 1982’de yayınlanan “Neden Demokrat Türkiye?” başlıklı sunuş yazısında gazetenin amacını şöyle ifade ediyor.

“Demokrat Türkiye, herhangi bir grubun, bir siyasetin yayın organı değildir. Saptadığı ilkeler doğrultusunda bağımsız bir yayın politikası izleyecektir. Değişik görüşlere, düşüncelere geniş yer verecek, ancak dayanışmayı, dışa dönük mücadeleyi bozmaya yönelik polemiklere, içe dönük sataşmalara sayfalarını kapalı tutacaktır.”

Demokrat Türkiye, yayın yaşamında bu özelliğini korudu. 29 sayı çıkaran Demokrat Türkiye Mayıs 1984 de yayın hayatına son verdi

Demokrat Türkiye’ye destek veren yazar ve sanatçılar.

Ahmet Çelikel, Arif Gelen, Arif Özserin, Cihat Arın, Demir Özlü, Doğan Özgüden, Dursun Akçam, Emine Erdem, Fethi Savaşcı, Güner Güneş, Hakkı Keskin, Hürriyet Karahan, Hüseyin Erdem, Kamil Taylan, Kemal Burkay, Mahmut Baksı, Mehmet Tekinalp, Melike Demirağ, Mihri Belli (Adem Kalfa takma adıyla), Nazım Alfatlı, Necdet Doğan, Nihat Behram, Ömer Polat, Özdemir Başargan, Sait Kozacıoğlu, Şanar Yurdatapan, Şerafettin Kaya, Ufuk Adalı, Uğur Durak, Yavuz Kürkçü, Yusuf Ziya Bahadınlı, Yücel Feyzioğlu, Yücel Savaş, Yücel Top.

Demokrat Türkiye. 1982.1984 Kamil Taylan yayın yönetmeni, Yazarlar

Demokrat Türkiye faşizme karşı direnişe, yayın çalışması dışında, sanat etkinlikleriyle de geniş katkıda bulunmuştu. Demokrat Türkiye’nin çeşitli Avrupa kentlerinde düzenlediği anti-faşist kültürel etkinliklere Melike Demirağ, Şanar Yurdatapan, Tülay German, Şivan, Fuat Saka, Sümeyra, Emekçi, Zamani, Ufuk Adalı vb sanatçılar katılıyordu. 

MERHABA Gazetesi, Almanya’da sol bakış tarihi. 12 Eylül sonrası istikrarlı yayın hayatına devam eden gazetelerden. Güney Almanya’da, Bavyera ve Baden Wüttenberg eyaletlerindeTürkçe yayın yapıyor. 30. yılında „gözünüzü bizden ayırmayın“ diyor

Bedel 1984
Bedel, haber bülteni olarak Federal Almanya Bedelli Askerlik Girişimi (FEBAG) tarafından yayınlanmıştır.

Birlik Dergisi ,1978 Avrupa Türkiyeli Öğrenciler Federasyonu yayın organı olarak yayınlandı.

Derleme Dergisi,  Münster Türk İşçi Öğrenci Derneği yayın organıdır.

DEVRİMCİ İŞÇİ – MÜNİH. 1972

Münih Türk Toplumcuları Ocağı Yayın Organı. TİP’li işçilerin çıkardığı yayın organı

FİDEF Yayınları 1977, Federal Almanya İşçi Dernekleri Federasyonu (FİDEF) Yayınları arşivinde Federal Almanya Postası, FİDEF dergisi, Turkei Informationen ve FİDEF merkez örgütlerinden haber bültenleri bulunmaktadır.

İŞÇİ POSTASI (KÖLN) 1967 Türk Gençliği Kültür Kulübü Yayını

Gerçeğin Sesi 1983

İngiltere’deki Türkiyeli işçilerin aylık politik gazetesi.

İleri 1976

Türkiye Öğrenci Birliği tarafından Batı Berlin Bülteni olarak yayınlanmıştır.

İşçi Birliği 1974

İşçi Birliği, 1974 yılında yayına başlayan Frankfurt Türkiyeli İşçileri Birliği’nin yayın organı.

İşçi Birliği, 1973 yılında yayına başlayan Fransa’daki Türkiyeli İşçileri Birliği’nin yayın bülteni.

İşçi Bülteni 1973
İşçi Bülteni, Avrupa Türkiyeli Demokratik İşçi Dernekleri Federasyonu (TDF) yayını.

TDF Haber Bülteni 1974
Avrupa Türkiyeli Demokratik İşçi Dernekleri Federasyonu (TDF) Haber Bülteni.

Tek Cephe, 12 Eylül sonrası Demokrasi için Birlik – Avrupa Komitesi’nin yayın organı olarak çıktı. Tek Cephe, Doğan Özgüden Başkanlığında Ekim 1980-Haziran 1982 tarihleri arasında Brüksel’de çıkarıldı.

Türkei Heute 1971, Türkiye Barış ve Özgürlük Komitesi’nin Almanya’da yayınladığı bülten.

Kardaş 1969/70, Londra’da yayınlanan sosyalist dergi

Türkiye Postası 1983; Türkiye Komünist Partisi (TKP) çevresince önce Berlin’de, daha sonra Duisburg’da basılan, tüm Avrupa’daki işçi ve politik göçmenlere yönelik haftalık gazete.

Devrimci İşçi, 1980 Hannover Devrimci Yol taraftarı olanlar tarafından çıkarıldı 1992 yılına kadar sürdü.

Devrimci Yol-Türkei İnformation. Mart 1980(Almanca yayın)

Almanya’da 1980 12 Eylül sonrası sonrası Devrimci İşçi tarafından yayımlandı.

Jurgen Roth, yazar gazeteci, araştırmacı. Türkei İnformation çıkartanlar arasında

Türkei DEPESCHE 1986.Almanca yayın. Devrimci Yol taraftarları

Göçmen Dergisi; 1986. Hamburg. Devrimci Yol’dan ayrılan Taner Akçam grubu tarafından çıkarıldı.
Sol Birlik, 1985 yılında çıkan  Türkiye Komünist Partisi (TKP), Türkiye İşçi Partisi (TİP), Türkiye Sosyalist İşçi Partisi (TSİP), Türkiye Komünist Emek Partisi (TKEP), Kürdistan Öncü İşçi Partisi (PPKK) ve Türkiye Kürdistanı Sosyalist Partisi (TKSP) ortak yayını.

Devrimci İşçi; Devrimci Yol taraftarlarının çıkardığı gazete. (İbrahim Sevimli)

Birlik Dergisi (Bir nevi Bülten) 1974-75 arası. Almanya Türkiyeli Öğrenciler Federasyonu ATÖF tarafından çıkartıldı.

Gerçek Gazetesi, 1975-76arası Almanya Türkiyeli İşçiler Federasyonu (ATİF) tarafından çıkartıldı. 1976’da ATİF kuruluş kongresinde karar gereği Mücadele gazetesi i olarak değiştirildi.

Mücadele Gazetesi, 1986’da Avrupa Türkiyeli İşçiler Konfederasyonun yayın organı oldu. Aylık peridyodlarla çıkıyor.

YABANEL Edebiyat Dergisi, 1976-1980 arası çıktı.

Tohum Sanat Dergisi, 1986-1988 arası Almanya’da Demokratik Sanatçılar Birliği yayın organı olarak çıktı.

Yıldız Dergisi, Almanya’da 1980’li yıllarda Partizan taraftarlarının çıkardığı dergi olarak biliyorum. (Detaylı bilgiye ulaşamadım)

Sürgün Dergisi, 2019 Avrupa Sürgünler Meclisi yayın organı,

Kadınların Kurtuluşu Almanya,1988/89’de Partizan‘lı kadınların çıkardığı dergi

Serxwabun; Aylık Kürd dergisi,1980’lerde Almanya’da çıktı

Berxwedan;Kürd dergisi 1980’lerde Almanya’da çıktı

Proleter Dayanışma,Almanya’da 1980-1985 arası çıktı.(HDÖ Yurt dışı örgütlenmesi)

Kurtuluş Cephesi, 1990 larda yayın hayatına girdi. 28 yıldan beri dergi düzenli çıkmaktadır HDÖ yurt dışı dergisi..

Yeni Özgür Politika; Almanya’dagünlük çıkan gazete

Türkiye Postası; TKP’lilerin çıkardığı dergi.

Devrimci Çizgi; 1984 Av. Dev Genç tarafından çıkarıldı.

Devrimci Tavır; 1981 Av. Dev Genç tarafından çıkarıldı.

Tayad İnfo 1989 Almanca dergi olarak Hamburg’da çıkarıldı.

Emek Dergisi 1982. Almanya TKEP taraftarları

Her Şey Cephe İçin; 1980’li yıllarda Devrimci Kurtuluş taraftarları

Kurtuluş Yolu dergisi Almanya 1987

İşçinin Sesi, İngiltere 1979, Ramazan Yörükoğlu tarafından çıkarıldı.

Info-Türk, Belçika’da 74’ten beri Fransızca, İngilizce ve Türkçe olarak yayınlanır.

1978-1982 tarihleri arasında Almanca, 1979-1984 tarihleri arasında da Flamanca olarak yayınlanıyor.

Güney Dergisi; 1997 yılında Yurtdışında yayımlanmaya başladı.

Vatan Güneşi Dergisi, 1989 Kıvılcım grubu tarafından çıkartıldı.

YEKBÜYİ,2006 Marksist Leninist Kürdistan Partisi tarafından Kürdçe çıkartıldı.

ÇAĞ Dergisi 1980

XEBAT Dergisi, Jİ BO RIZGARİYE KURDİSTAN.

PİYA Dergisi, 1991’de PSK tarafından çıkartıldı.(Kemal Burkay)

Emeğin Sesi, TDKP tarafından çıkartıldı, 1980’lerde

İleri Dergisi, 1990’lı yıllar. Devrimci Halkın Birliği tarafından çıkartıldı.

OCAK Dergisi, 1990’lı yıllar DHB’liler tarafından çıkartıldı.

Yaşanacak Dünya, 2003 Köln kısa bir süre yayımlandı)

Köşe Taşı, Londra 1990’lı yıllarda

Kızıl Yıldız, Almanya/Köln 1990’lı yıllarda

Ocak;Almanya’da 1984-1986 yılları arasından çıktı.

İleri;1984-1986 arasında Hollanda’da yayınlandı.

El Kapıları, Köln’de yayınlandı.

Yeni Hayat/Neues Leben; Almanya’da 2 Ekim 2009’dan itibaren iki haftada bir yayınlanan yeni bir gazete de yayın hayatına başlamıştır. Adı Türkçe ve Almanca “Yeni Hayat/Neues Leben” olan gazete 16 sayfası Türkçe, 8 sayfası Almanca olmak üzere toplam 24 sayfadan oluşmaktadır.

Haberde Yorumda Gerçek,2009’dan beri aylık Londra’da çıkıyor. (Emek Partisi taraftarları)

Yaşam, 2008’den beri aylık dergi olarak Fransa/Paris’de çıkıyor.

Evrensel gazetesi Avrupa’da yayın hayatına son verdi.

Bizim Radyo,TKP’nin yayın organı. Leipzigden yayın yapardı. Bizim Radyo’nun yayın yaşamı 1958 ile 1989 yılları arasında devam etti. Kısa dalgabandından yayın yapan radyo istasyonuydu.

TKP’nin Sesi,Kısa dalga frekansı üzerinden tüm Türkiye’ye yaptığı yayınları ilgiyle izlendi. TKP’nin Sesi Radyosu, 1970 yılında kuruldu.

Atılım Dergisi,TKP’nin yayın organı. 1974 başında yayınlanmaya başladı.

Akşam gazetesi; Hannover’de 1969 yılından itibaren yurt dışı baskılarına başladı. Türkiye’de dizilip yurt dışında basılan ilk Türk gazetesi Akşam’dır.

Hürriyet; Yurt dışında ikinci gazete olan Hürriyet gazetesi 17 Nisan 1969’da Münih’te yayımlanmaya başladı.

Tercüman; 13 Ocak 1970’te ise Tercüman gazetesi Avrupa’daki yayın hayatına başladı.

Milliyet; 18 Ağustos 1972’den itibaren Milliyet, Frankfurt’ta basılmaya başladı.

Son Havadis; 15 Eylül 1972’den itibaren Almanya’da basılan gazeteler arasına katıldı.

Cumhuriyet, Dünya ve Milli Gazete’nin ise bir dönem Almanya baskıları bulunmakla beraber, bu gazeteler sonradan Almanya baskılarını kaldırdılar.

Avrupa yayınına son veren Cumhuriyet gazetesi (Cumhuriyet-Hafta olarak dağıtım yapıyordu) 2008 yılından itibaren yayın hayatına son verdi Avrupa’da.

Milliyet ve Fanatik gazeteleri Avrupa baskılarına 7 Mayıs 2010 tarihinde son verdi.

BBC Radyo, Londra‘da yayın yapan BBC radyosu uluslar arası yayın yapıyordu.

“Burası Londra” anonsuyla 20 Kasım 1939’da başlayan BBC Türkçe Radyo 72’nci yılında İngiltere’deki mali krizle birlikte kapatıltı.

Köln Radyosu,Alman Devleti ise WDR (Westdeutscher Rundfunk-Batı Alman Radyo ve Televizyon Kurumu) ile Almanya’daki Türk işçilerine yönelik Türkçe günlük yayınlarına 2 Kasım 1964’te başlattı.  1 Ocak 1986‘de ilk Türkiye kökenli müdür edebiyatçı Yüksel Pazarkaya getirildi. 1964 yılında, Türkiyeliler için deneme yayınları başladı.

Fremde Heimat Fremde; Avusturya’da 1986 yılında Pazar günleri 30 dakika Türkçe yayın hayatına başladı. Yöneticiliğini Serdar Erdost yaptı

Yeni Hayat, Mücadele, Serxwabun, İnfo Türk, Merhaba , Güney, Yeni Özgür Politika gazete ve dergileri  yayın hayatına devam ediyor.