Makaleler

Published on Ağustos 30th, 2021

0

Barış, yine barış, savaş değil barış | Erdal Boyoğlu


Dünyanın son iki bin yılık tarihinde 15 bine yakın savaş olmuş ve bu savaşlar sonucu 3,5 milyar insan yaşamını yitirmiştir.

Doya doya Barış dolusu insanlığa.!

Daha fazla Barış dolusu günlere.!

Barış çığlığını  haykırmak için alanlara !!!

Savaşların tarihi aynı zamanda soykırım ve talan tarihidir…

Toplumsal yaşam adına kini ve nefreti değil gerçek barış adına insanlaşmayı, (özür dilemeyi) seçmedikce insan sevgisinden ve barıştan söz etmekte bir o kadar hayaldir. Dünyanın son iki bin yılık tarihinde 15 bine yakın savaş olmuş ve bu savaşlar sonucu 3,5 milyar insan yaşamını yitirmiştir.

Savaşların tarihi aynı zamanda soykırım ve talan tarihidir. Osmanlı’nın tarihi en çok kan, en çok barbarlık ve en çok toprak işgali diye anılabilir.

Dünya tarihinde talan ve soykırım Kızıldere’lilerde nasibini aldı.  En barbar yöntemler uygulandı.

Anadolu coğrafyasında yaşayan Kürtler, Ermeniler, Rumlar, Süryaniler ve Kızılbaşlar vd halklar zulüm cenderisinden geçirildiler.

Osmanlı’nın sonunu hazırlayanlarında izlediği yolda, rehberide kan içicilerin savaş tarihi olmuştur. Bu tarih geleceğe karanlık bir yol oldu. İttihak-Terakki Cemiyeti (İTC) den başlayan süreç Türkiye Cumhuriyeti ile devam etmiştir. Anadolu’da yaşayan halklar yine ulus, millet ve vatan diye diye katliamdan geçirildi. Yok edilmek için her türlü yol denendi, (Asimilayon, soykırım, şöven eğitim, tek dil, tek din vb) …

Savaşlar öylesine kalleşti ki taş üstüne taş kalmayacak kadar zalimce yapılıyordu. Üzerinde yaşadığımız adına “tek millet, tek bayrak, tek vatan, tek dil, tek din dediğimiz bu toprakların hangi savaşları ve karşılığında ne kadar ölüyü barındırdığını bilmiyoruz, bunu sorgulamıyoruz. Öğrenmekte , yüzleşmekte istemiyoruz. Savaşın yarattığı tahribatla hesaplaşmaktan kaçınıyoruz.

Savaşlar dünyanın her yerinde aynı haksızlıklarda ve aynı vahşiliklerde sürmektedir.

Savaş halleri , savaş tacirleri tarafından dünyanın gündemindedir. Savaşlar arasında hiç bir farklılık yoktur. Savaş niye çıkar? Çıkar çatışmalarının uzlaşmazlığından değil mi.? O halde barıştan yana tavır alanlar, barış kimliğine yakışan tutarlı ve sorumlu yaklaşımlarıyla insan gibi insandır. Savaş ve şiddet yanlısı olanlar ise yoksul halkların ekmeğine ve aşına göz koyanlardır. Malına ve canına kast edenlerdir. Silah tacirlerinin kuklalarıdır.

Barış ve savaş insan olanla, insan olmayan arasındaki ilişkisinin en belirgin taraf olma halidir. Yani barış ve savaş arasında ki tercihle insan olma sorunudur.

Anadolu coğrafyası için akla gelen savaş tarihi daha çok iktidarı elde tutabilmek için kardeş kanıyla abdest alan padişahların tarihidir. Sözünü ettiğim, aslında savaşın aynı zamanda kirli yüzüdür. İttihak Terakki iktidara gelmeden eşitlik ve kardeşlik sloganlarını haykırdı. Ermeni Taşnak Partisi ile kardeş parti olma ve iktidari birlikte kurma planlarıyla hareket etmişti. Daha iktidara gelmeden ermenileriden ve kürtlerden yollarını ayırdı. İktidara geldikten sonra en büyük zulümü ermenilere uyguladı. Soykırımdan geçirdi. Binlerce, yüzbinlerce, milyonlarca insan ulus ve millet ve de vatan diye diye öldürüldü.

Cumhuriyet dönemi; “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” şiarına rağmen, çok farklı bir yöntem izlemedi, çok farklı bir gerçek üretememiştir.

Bilmeye, öğrenmeye ve sorgulamaya cesaret edenlerin yakından bildiği gibi Koçgiri, Ağrı-Zilan ve Dersim’de asimilasyonun, soykırımın ve savaşın tüm kirli uygulamaları gerçekleştirilmiştir. Dersim’i bombalayan Atatürk’ün manevi kızı Pilot Sabiha Gökcen’e savaş kahramanı madalyası verildi. Dersim halkına karşı tam bir savaş zulmü yaşatıldı. 50 bin Dersimli öldürüldü. Binlerce insan yerinden yurdundan sürgüne gönderildi.

1950’lilerin başlarında Kore’ye gönderilen ve bir süre sonra ölü, kahraman, gazi vs nitelemesiyle dönen askerler neyin ifadesiydi. ABD’nin savaş çıkarlarının yanında Türkiye Cumhuriyeti devleti askerlerinin ne işi vardı?

Anadolu coğrafyası, hiç barış yaşamadı ve buna hiç bir şans verilmedi (BDP milletvekillerinin çok sık bahsettiği barışa, hiç denenmeyen bir barışdan kimse söz etmiyor). Cumhuriyet’le birlikte her gün, her zaman Türk milletinin bir düşmanı vardı, komşularıyla sorunlu olan komşularıyla en çok savaş halinde olan başka bir ülke yoktur.

Türk milletinin düşmanları, Yunanlılar, Ermeniler, Sovyetler Birliği (Ruslar) bazen Bulgarlar, bazende Saddam ya da Hafız Esad’tı.Ülkeler ve isimler değişiyordu ama düşman olması gereken yerde özenle muhafaza ediliyordu. (Suriye ile girilen sıkı dostluk ilişkisi hatta sınırlardaki mayınların temizlenmesi dahi gündemdeyken ve kime verilmesi üzerinde anlaşma sağlanmak istenirken, kardeşim söylemleriyle ortak toplantılar düzenlenirken, ortak geziler yapılırken bir bakıyorsunuz birileri düğmeye bastığı için bu dostluk ilişkisi düşmanlığa dönüşüyor.

Savaşmaya her an hazır insanlar ve ortalıkta dolanan savaş çığlığı. Bu savaş çığlığı atanlar hangi insanlıktan bahsedebilir!

Dünyamız Barış değil, savaş deryasında kan göletleri oluşturan bir savaş arenası durumunda. Savaşın merkezi dün Balkanlardı, bugün Ortadoğu, yarın…?

Dünya insanı, isteklerini barış etrafında haykırmadığı sürece bu felaketler bu barbarlıklar devam etmeye gebedir.

Barış haykıran dünya halkları, savaşın mutlu azınlığından, kan ve zulümünden hesap sorması için yanyana, omuz omuza olmaktan başka çaresi yoktur.

Toplumsal barış adına dolu dolu gerçekleşmediğini istediğimiz barış içinde bir arada yaşamalıyız.

Kogiri’de, Dersim’de, Zilan’da binlerce insanın katliamını bir zafer olarak gören anlayış bugün Kürt halkı için aynı yazgıyı reva görüyorlar. Boşaltılan, yakılan, bombalan kürt köyleri ve şehirleri yazgıylarıyla ortadadır. Tabi görmek , bilmek ve duymak isteyene…

Kürt bölgelerinde dağa taşa”Ne mutlu türküm diyene” yazan, dağa, bayıra ve tepeye türk bayrakları dalgalandırmak 90 yıldır uygulanan politikada ve ırkçılıkta hiç bir değişiklik yoktur. Ermeni ve Rum okullarının içinde ve dışında keza aynı yöntemler uygulanmaktadır. Süryanilerin mor Gabrial kilisine karşı girişilen ırkçılık ibaresi işte tek millet, tek din ve tek dil olmak istemenin ifadesidir.

Latin Amerikalı tarihci Eduardo Galeno “ hangi tarih” sorusunu yanıtlarken şöyle diyor. “Bize beyaz adamın tarihini anlattılar, zırhlar içindeki şövalyenin tarihini, Bize anlatılan tarih erkeklerin ve ezenlerin tarihiydi. Anlatılmayan bir başka tarih vardı. Ezilenlerin, kadınların ve çocukların tarihi…”

Evet daha çok tarih var. anlatılmayı, yüzleşmeyii hesaplaşmayı ve sorgulamayı bekleyen tarih var.

Amerika’nın kesik damarları, Dersim’in kanayan yarası ve kayıp kızları var. Kürdistan’ın talanı ve inkarı var.

Görünen o ki, bir başka tarihin öznelerinin kendilerini anlatması geciktikce barış ta gecikiyor. Toplumsal barış adına, özür dilemeyi seçmedikce kalıcı barıştan söz edemeyeceğiz.

Ezilenler, Azınlıklar, Uluslar , savaş mağdurları ve Yoksullar hala damarlarından kanıyorlar.

Ağız dolusu Barış demek gerekir!

Bugün dünyanın en büyük sorunu savaştır. Dünya sermayesini elinde bulunduran finans oligarşi dünyanın tanrısı oldu. İstediği her türlü silah denemesini hem yoksullar hemde doğa üzerinde deniyor. Hemde servetlerine servet katıyor.Savaş tacirleri kendilerine bağımlı ülkeleri birbirine düşürerek savaşlar çıkartıyor. Ağır silahları satmak için savaşlardan besleniyor.Sömürge ülkelerde ipler elinden kaçtığında direkt kendisi savaşı başlatıyor.

Kardeşini öldüren o ilk insandan beri, en kötü yasaları kullanan o cellatlar zulüm dünyasına eşitsizlik ve adaletsizlik getirdi.

Hala savaş hala savaş, silahlar ve bombalar ölüm kuşanıyor.Bu gidiş zulüm ve savaş şarlatanlığıdır. Bu gidiş insanın insana düşmanlığıdır. bu gidiş kötü bir gidiştir.

Savaşı sevenlerden oğlunun ölümüne ses çıkarmayanlardan, ölüm üzerine yalaka siyaset yapanlardan

İnsanlığın ve barışın sorumluluğunu beklemekte bir o kadar gaf olur.

Televizyonlardan savaş ve ölüm haberleri geliyor, radyo sipirkerleri savaş ve ölüm haberleri veriyor. Gazeteler savaş ve ölüm haberleri yazıyor.Bombalar düşüyor.İnsanlık yok oluyor, doğa yok oluyor.

 Ey insanlık;Savaştan beslenenlere karşı nerdesiniz, bu dünya sizin değil mi?

12 Eylül faşizm’inin zihniyetiyle 30 yıllık savaşı sürdürünler barıştan korkuyorlar. Barışa adım atmak gibi sorunları olmayan egemenler Kürdistanı bombalıyorlar. eşitlik ve adalet isteyen halklar üzerine gaz bombası ve kurşun sıkıyorlar. Emperyalist tanrısından aldığı destekle, komşu ülke Suriye’ye nin iç işlerine karışıyor. Savaş kışkırtıcısı efendilerinden kalan artıklardan ağızları sulanıyor.

Hatta hatta sabırlarının kalmadığını ifade ediyorlar. Bu ne pervasızca söylem bu ne savaş yanlısı tutum böyle. Orta doğu coğrafyası emperyalist tekellerin bombaları altında inliyor. Buna yalakalık yapan T.C ve işbirlikcisi Oligarşi cinnet geçirmiş gibi yerinde durmuyor. Savaşı ırkçı ve dini söylemlerle geliştirmek isteyen işbirlikçilere ve savaş kışkırtıcılarına karşı 1 Eylül günü sokağa çıklılmalıdır.

1 Eylül günü dolu dolu barışın dili konuşmalıdır. Dolu dolu Barış ve Adalet haykırılmalıdır. Kürtlere ölüm yağdıran sınır içi ve sınır ötesi savaş haraketlerini durdurmak için uzun vadeli barış örgütlenmelidir. Savaşın hakikatı ölümdür. Savaş, bombalarla dolu ortamda acılar ve

haksızlıkların çoğalmasıdır.

Savaşı doğru algılamak ve doğru tanımlamak gerekiyor. Savaş, ölümdür, yıkımdır, talandır, gözyaşıdır. Savaşa karşı barış hemen şimdi.

Barış anaların-babaların ağlamadığı gündür, barış anadır. yürekte toplanan kırmızının umududur. Barış,bir tas yemek, sıcacık ekmektir.

Barış, İnsan gibi hissedilen duygudur, yitirilmemiş aşktır-düştür. Barış, acıları ve baskıları kovmaktır.

Barış demek birarada yaşamak demektir. İnsana ait duyguların kucaklaşmasıdır.

Barış, eşitliğin ve adaletin sevgisidir, aşkıdır dostluğudur, dayanışmanın kaynaşmasıdır. İyiliğin ve güzelliğin alfabesidir.

Barış, sımsıkı kenetlenmiş ellerin zerafetidir.

Barış annelerin beyaz tülbenlerinde uçan güvercindir, Zeytin dalının derin derin soluk alıp vermesidir.

Barış, insanlığın düşlerini aşk ile saran, elele tutuşturan, omuz omuza yaptırandır.

Barış farklılığın zenginliğinde açılan penceredir. sımsıcak cemal cemale yitirilmeyen umuttur. Sevincin yeni bir dünya için güneşin sofrasında buluşmasıdır. Barış, bin bir bahçenin taptaze yüzüdür.

Sessiz kalma kimsenin zulmune, barışı yaşanır hale getirmek için yeter artık demektir.

Bugün barış için ne yaptım sorusunu bir kere olsun kendine sor.!!!

Haydi Dünya Barış gününe, 1 Eylül Barış gününü kutlayalım…

1 Eylül dünya barış gününü dolu dolu yaşayalım…

Barış içinde bir arada yaşamak umudumuz olsun…


Erdal Boyoğlu – 30.08.2021

Tags:


About the Author



Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Back to Top ↑